Mastering Knife Skills

عصر برنز

عصر برنز دوره خاصی نیست، بلکه مرحله ای از پیشرفت متالورژی است که در زمان های مختلف در نقاط مختلف جهان رخ داده است. اوایل عصر برنز گاهی اوقات به عنوان عصر مس شناخته می¬شود. مس خام در اوایل 10000 سال قبل از میلاد برای ساخت ابزار، بسیار نرم بود. برنز، آلیاژی از 85 تا 95 درصد مس است که معمولاً با قلع مخلوط می‌شود، سخت‌تر از مس خالص است و در دمای پایین‌تری ذوب می‌شود. ابزارهای سخت و سلاح‌های ساخته شده از برنز، به مراتب بهتر از سنگ عمل می¬کنند. بنابراین در حالی که وسایل بسیار کمی از مس خالص پیدا شده است، ولی چاقوهای برنزی به وفور در حفاری‌های باستان‌شناسی در سراسر اروپا کشف شده‌است. مصنوعات برنزی، از جمله چاقو، قدمتی حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح دارد که در خاور نزدیک یافت شده‌اند و اکتشافات اخیر نشان‌دهنده عصر برنز در تایلند در 4500 سال قبل از میلاد مسیح است.

آهنگرهای این دوره معمولاً هنگام ذوب برنز آرسنیک را به مس اضافه می‌کردند، زیرا قلع در همه مناطق به آسانی در دسترس نبود. اگرچه آرسنیک دوام را بیشتر می¬کرد، اما بخارات سمی نیز ایجاد می¬کرد. حتی زمانی که آهنگرها کار در فضای باز را یاد گرفتند، برای آنها مسمومیت با آرسنیک در طی سالیان دراز، متداول بود. آزمون و خطای زیاد، در نهایت منجر به جایگزینی آرسنیک با قلع به عنوان جزء دیگر آلیاژ شد.

عصر آهن

تاریخچه چاقوی مدرن نه با کشف آهن، بلکه با توانایی بو کردن آن و کنترل خواص آن آغاز شد. اینکه چاقوهای مدرن ما از آهن ساخته شده‌اند (که کربن آن برای ساخت فولاد بیشتر است) گواهی بر توانایی اجداد ما در حل مشکلات با آزمون و خطا است  خطاهای بسیار. ذوب کردن آهن بسیار دشوارتر از مس است. به دمای بالاتری نیاز دارد و در واقع رسیدن به دمایی که مس در آن ذوب می‌شود، هنوز هم سخت است. آهن حاوی ناخالصی‌هایی به نام سرباره است. برخی از آهنگرها، دریافتند که با ضربه زدن به یک توده آهن تقریباً مذاب شده می‌توانند سرباره را استخراج کند. آهن خالص به دست آمده که به عنوان آهن فرفورژه wrought iron)) شناخته می شود، آهن نرمی است که کربن ندارد.