Mastering Knife Skillsپس از اینکه آهن و ساخت استیل کشف شد، تمرکز به سوی ساختن چاقوهای سنگین تر، و در نتیجه بریدن آسان تر سوق یافت. ساخت چاقو ارزان تر شد و آنها بیشتر در دسترس قرار گرفتند. شهرهای متعددی در اروپا تبدیل به مرکز تولید چاقو شدند از جمله: شفیلد انگلستان، تیر فرانسه، و سولینگن آلمان. چاقو سازان در ایالات متحده در ایالت های کانتیکت و ماساچوست بودند، و بیشترشان در اوایل قرن نوزدهم تاسیس شدند. همه این مراکز ساخت چاقو سه نقطه مشترک داشتند: یک معدن آهن در نزدیکی، رود یا نهرهای خروشان برای به راه انداختن آسیاب، و مقدار زیادی چوب برای درست کردن ذغال جهت سوزاندن کوره ها. قبل از سال 1921، اکثر چاقوهای آشپزخانه از آلیاژی به نام استیل کربن، که ترکیبی از آهن و کربن با برخی از عناصر نادر بود، درست می شد. بسیاری از طرفداران چاقو استیل کربنی را ترجیح می دهند زیرا لبه تیزی دارد. با اینکه لبه آن به سرعت کند می شود، می توان آن را به راحتی دوباره تیز کرد. بزرگترین نقطه ضعف استیل کربن این است که تقریبا بلافاصله بعد از تماس با غذاهای اسیدی تغییر رنگ داده، و همچنین در طول زمان در اثر تماس با هوا نیز رنگش را از دست می دهد. علاوه بر این، چاقوی استیل کربنی در اثر رطوبت دچار زنگ زدگی شده، و ممکن است تیزیش شدیدا تحت تاثیر قرار بگیرد. چاقوهای استیل کربنی نیازمند مراقبت های ویژه ای بوده تا ظاهر و کارایی خود را حفظ کنند، و یک مصرف کننده معمولی اغلب تمایلی به استفاده از این نوع چاقو ندارد. |
