THE ELEMENTS OF PIZZAاین روش روی خمیرهای نرم نتیجه خوبی دارد و بهترین تکنیکی است که از خروجی آن نتیجه بسیار خوبی گرفتم، هم در پیتزاهای به‌سبک نیویورکی و هم ناپلی. دقت کنید که کناره‌های خمیر کلفت و ضخیم نماند، چون حین پخت پف می‌کند و باعث می‌شود مواد وسط پیتزا جمع شود. برای پخت پیتزاهای دارای سبک مثل پیتزاهای نیویورکی، لبه های خمیر را کمی نازک می‌کنم وقتی خمیر نزدیک به کنارها می‌شود، کمی نوار دور را ضخیم تر می‌کنم، مثلاً در پیتزاهای ناپلی قطر خمیر کناری حدوداَ ½ اینچ است. پاروی پیتزاپزی (جسمی پارو مانند که برای انتقال پیتزا به فر و همچنین خارج کردن پیتزا از فر) خود را روی میز آشپزی‌تان و کنار خود یعنی جایی که در حال تهیه‌ی خمیر هستید، قرار دهید. بهترین نوع پاروی پیتزاپزی، جنس چوبی آن است؛ چون پیتزای نپخته و چسبنده، از سطح چوبی، بهتر و راحتتر از سطح استیل جدا می‌شود. اندکی از همان آردی که برای تهیه‌ی خمیر استفاده کردید را روی سطح پاروی پیتزاپزی‌تان بریزید. از آرد ذرت یا سایر آردهای دانه‌درشت استفاده نکنید، زیرا ظرافت پیتزا را از بین می‌برند. پیتزافروشی‌های ناپلی معمولاً از آرد سمولینای دانه‌ریز استفاده می‌کنند اما اگر این نوع آرد در دسترستان نیست، لازم نیست که آن را فقط بخاطر پوشاندن سطح پاروی پیتزاپزی‌تان تهیه کنید.مطمئن شوید که با یک توپ خمیری ورآمده، طبق دستور پخت عمل می کنید. باید به قدری آماده باشد که تنها با کمی تلاش، به اندازه‌ی یک پیتزای گرد پهن شود. اگر بیش از اندازه کشسان است، پس خمیر زمان بیشتری برای استراحت نیاز دارد. |
