THE ELEMENTS OF PIZZAایالات متحدهپیتزای آمریکایی چیست؟ پس از اینکه اختیار ما را در دست گرفت چه کردیم؟ در ابتدا… نیویورکدر اواخر قرن نوزده پیتزا تنها در ناپل و منطقۀ همجوارش کامپانیا در جنوب ایتالیا وجود داشت. پیتزا غذای طبقۀ کارگر بود. مابین سال‌های 1880 و 1920 بیش از چهار میلیون ایتالیایی به خاطر فقر و گرسنگی از جنوب ایتالیا فرار کرده و به آمریکا آمدند، سرزمینی برای امید و رویا‌ها و با فرصت‌های بسیار. نبرد آن‌ها درواقع ماموریتی برای بقا بود. ملت‌های ما به‌‌خاطر این رویداد تا ابد با هم پیوند یافته‌اند. سنت پیتزای آمریکایی ما با مهاجرت ایتالیایی‌ها به نیویورک آغاز شد که فرهنگ خوراک‌شناسی – و عشق‌شان به پیتزا که یکی از اجزای معرف رژیم غذایی‌شان است – خود را به همراه آوردند. در سال 1905 زمانی که گنارو لمباردی کسب‌وکار و مغازۀ خواربارفروشی خود واقع در خیابان مالبری ایتالیای کوچک در نیویورک را رها کرد تا تقاضای زیاد پیتزای محبوبش را برآورده کند، لمباردی به اولین پیتزافروشی تمام‌عیار آمریکا تبدیل شد. تاریخ‌شناس پیتزا، اسکات وینر اشاره می‌کند که سال 1900 پیتزا درواقع در نانوایی‌های سرتاسر ایتالیای کوچک فروخته می‌شد. لمباردی اولین مغازه‌ای بود که فقط پیتزا می‌فروخت و به احتمال زیاد اولین مغازه‌ای بود که اصطلاح پیتزافروشی روی شیشۀ مغازه‌اش نوشته شده بود. پیتزا‌های اولیه در نانوایی‌های ایتالیای کوچک در تنورهای نان‌پزی زغال‌سنگی پخت می‌شدند و پیتزا برای سرد کردن تنورهای از پیش داغ‌شده سرو می‌شد، تا آن را برای پخت نان آماده کنند. پیتزا‌های اولیه با پیتزا‌های امروزی تفاوت داشتند، براساس پژوهش اسکات: مواد پیتزا از پنیر رومانو، چربی خوک، گوجه‌فرنگی و آویشن بودند؛ چیزی مشابه پیتزای ناپلی. موزارلا بعد‌ها آمد. در پیتزای ناپل تأکیدروی ارزان بودن و قابل تهیه بودن مواد بود. به گفتۀ اسکات پیتزا‌ها شبیه به نان و نرم بوده‌اند. |
