گوجه‌فرنگی‌ها هم مثل انگور و سایر میوه‌های زمین تنوع فصلی برداشت را طی می‌کنند. زمان مناسبی برای برداشت وجود دارد و اندازه گیری بریکس در گوجه‌فرنگی به همان اندازه برای زمان برداشت مهم است که برای انگور مهم است، زمانی که خواسته ما تولید گوجه‌فرنگی‌های کنسرو شده با طعم اسیدیته، بافت و محتوای آب ثابت است (به ضخامت یا نازکی سس گوجه فرنگی از یک قوطی به قوطی دیگر و از یک روز به روز دیگر فکر کنید). رسیدن میوه شامل یک سری تغییرات مرتبط و پیچیده کاتالیزه شدن توسط آنزیم است.

میوه زمانی شیرین می‌شود که نشاسته توسط آنزیم‌های طبیعی به قندهای ساده تبدیل شود. زمانی که کلروفیل تجزیه می‌شود، گوجه‌فرنگی از سبز به قرمز تغییر رنگ می‌دهد تا ترکیبات رنگدانه‌ای مانند آنتوسیانین‌ها و لیکوپن‌ها را ظاهر کند. با تبدیل اسیدهای آلی به مولکول‌های اسیدی کمتر، ترشی کمتر می‌شود؛ زمانی که پکتین تجزیه شود نرم‌تر می‌شود؛ و زمانی که ترکیبات آروماتیک فرار سنتز می‌شوند بیشتر معطر می‌شود. بریکس نشانگر هدف بسیار کارآمدی برای رسیده بودن است.