غذاهای سنتی، غذاهای مادربزرگ‌های ما هستند – غذاهای باغ‌ها و مزارع. آنها نشان‌دهندۀ سیستمی متعادل هستند که بر ارزش گوشت و شیر، غلات و حبوبات، سبزیجات و میوه‌ها تأکید می‌کنند. جنبشی در راه است تا این شیوۀ غذاخوردن را بازیابی کند. این جنبش به ارتباط میان غذاهایی که می‌خوریم، نحوۀ تهیۀ این غذاها و منشأ آنها احترام می‌گذارد.

به این ترتیب، جنبش غذاهای سنتی، از ارتباط میان مزرعه‌ای که غذا را تولید می‌کند، آشپزی که آن را تهیه می‌کند و افرادی که آن را می‌خورند تجلیل می‌کند. غذاهای سنتی سیستمی ارتباطی است که بر حمایت از روش‌های قدیمی در کشاورزی، پخت‌وپز و غذاخوردن تأکید می‌کند و مکانی برای چاقی و لاغری، حیوانی و گیاهی، خام و پخته پیدا می‌کند. در جایی که سایر رژیم‌ها و فلسفه‌های غذاخوردن بر خوب و بد، سیاه و سفید تأکید می‌کنند، در جنبش غذاهای سنتی پیام تعادل وجود دارد.

برخلاف رژیم‌های گیاه‌خواری و گیاه‌خواران که غذاهای حیوانی را محدود می‌کنند، جنبش غذاهای سنتی بر اهمیت آن‌ها تاکید می‌کند و در عین‌حال خرید گوشت، شیر، پنیر و چربی‌هایی که به‌صورت محلی از حیواناتی تولید شده که از علف تغذیه می‌کنند، و در مرتع پرورش داده می‌شوند، را تشویق می‌کند. در جایی‌که رژیم پالئو غلات، حبوبات و لبنیات را محدود می‌کند، جنبش غذاهای سنتی آنها را دربر می‌گیرد و نه‌تنها بر نحوۀ تولید غذا، بلکه بر نحوۀ تهیه آن برای به‌حداکثر رساندن مواد مغذی موجود در آن تمرکز می‌کند.