وعده‌های غذایی خانواده‌ام حول سبزیجات است: هر چیزی که بتوان آن را از باغ چید، کشید یا بیرون آورد. من عاشق خاک شیرین ریشه ها، تردی یک نخود‌فرنگی تازه چیده شده، شوری سلمکی برگ، علف هرز خوراکی با برگ های خنجر مانندی هستم که هر از گاهی در باغ من پدیدار می شود. سبزیجات فوق‌العاده همه‌کاره هستند و با فصول تغییر می‌کنند، سبزیجات به تنوع کمک می‌کنند – نه تنها از نظر طعم و ظاهر، بلکه از نظر مواد مغذی که به بشقاب شام می‌آورند.

من تا زمانی که بتوانم گونه های ترکه‌ای را انتخاب می کنم. من عاشق جذابیت دنیای قدیمشان، رنگ و ظاهر های عجیب و غریب آنها هستم. من عاشق سرهای مخروطی کلم کور د بوف، ریشه های باریک و دراز قهوه ای چغندر کراپادینه و پوست نارنجی رز و زگیل زده کدومسما سیندرلا هستم. ظاهر بسیار ناقص و اغلب مخدوش و عجیب آنها برخی از ظریف ترین طعم ها را در خود پنهان می کند.

این طعم‌ها که توسط باغبانان و کشاورزان دوستدار سبزیجات نسل به نسل تولید می‌شوند، می‌توانند غذاهای آب‌پز، بخارپز، سرخ‌شده و برشته‌شده سبزیجات را تقویت کنند و قدرتی خاص و عمیقاً جذاب به آن‌ها اضافه کنند. برخلاف انواع محدودی که در قفسه‌های فروشگاه‌های مواد غذایی رشد می‌کنند، سبزیجات موروثی محصولی از میراث جمعی آشپزی و باغبانی هستند که برای طعم، رنگ و بنیه رشد می‌کنند.