مراتع و چراگاه های درۀ آلپ ما در ماه مِی سرسبز می‌شود و دانه ها جوانه می زنند. گیاهان بومی در هوای گرم‌تر به‌سرعت رشد می‌کنند و از خاک غنی از مواد معدنی تغذیه می‌شوند و از آب حاصل از برف‌های زمستانی تغذیه می‌شوند. زمین بوی گِل،سرسبزی و شکوفه های وحشی تازه می دهد؛سرتاسر تپه را این شکوفه های تازه فراگرفته اند.

گل‌های سفید اول می‌رسند، بعد گل‌های زرد، و در پی آن گونه‌های عظیمی از رنگ‌های صورتی، بنفش، و قرمز درخشان به‌دنبال آن می‌آیند. این دره که به‌مدت شش ماه یا بیشتر در گودال‌های خاکستری و سفید زمستان محصور شده است، درنهایت رنگ خود را شکوفا می‌سازد. از میان ما آنهایی که در دره رها شده‌اند، از سردی و دلگیری گذر زمستان و فصل گل‌ولای بعدی آن که همه‌چیز خیس، سرد و قهوه‌ای به‌نظر می‌رسد، رها شده‌ایم.

حیات‌وحش نیز به دره بازمی‌گردد، اکنون که می‌تواند بار دیگر از حیات حمایت کند. دامداران که در زمستان گله‌های گاو و گوسفند خود را به مناطق گرم‌تر جنوب می‌فرستادند، دوباره آنها را برای چرا در مرتع تازۀ سرسبز بازمی‌گردانند، چرا که می‌دانند که علف‌های بهاری غذایی غنی را پس از زمستانی با یونجۀ خشک فراهم می‌کند.