درست همان‌طور که علف‌ها با فصول تغییر می‌کنند، طعم شیر نیز تغییر می‌کند. علفزار بهار، طعمی لطیف اما متمایز به شیر می‌بخشد، درحالی‌که طعم شیر پاییزی تندتر است و شیرین کمتری دارد. من شیر پاییز را برای تهیۀ پنیر ترجیح می‌پسندم، درحالی‌که خامۀ بهاری را برای تهیۀ کره ترجیح می‌دهم.

شیر خام حوزه‌ای مبهم از قانون معلق است. اکثر ایالت‌ها فروش شیر خام را کاملاً ممنوع می‌کنند، برخی دیگر آن را فقط به خرید در مزرعه محدود می‌کنند، و برخی اجازه می‌دهند که برای حیوانات خانگی فروخته شود. تعداد انگشت‌شماری از ایالت‌ها اجازۀ فروش خرده‌فروشی شیر خام را می‌دهند. ایالت‌های دیگر، مانند کلرادو، ازطریق برنامۀ سهام‌داران از دسترسی به شیر خام محافظت می‌کنند؛ یعنی مصرف‌کننده قسمتی از گله را خریداری می‌کند و برای ادارۀ گله و دوشیدن گاو به کارخانۀ لبنیات پول می‌دهد.

از آنجایی که مصرف‌کننده مالک بخشی از گله است، حق دارد شیری را که گله تولید می‌کند بنوشد. درحالی‌که من طرفدار قانونی‌کردن شیر خام برای خرده‌فروشی هستم، سیستم اشتراک گله را نیز گرامی می‌دارم، زیرا نه‌تنها به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا کشاورزان خود و محل تأمین غذای‌شان را بهتر بشناسند، بلکه به اطمینان از حمایت جامعه از مزارع محلی نیز کمک می‌کند.