هنگامی‌که به‌طور گسترده در دسترس بود و درواقع تنها نوع شیر موجود بود، دسترسی به شیر خام از اوایل قرن بیستم به‌دلیل قوانین دولتی به‌طور فزاینده‌ای دشوار شده است. تجدید علاقه به غذاهای محلی، سنتی و واقعی با افزایش عرضه ازسوی کشاورزان جوان و تولیدکنندگان لبنی آغاز شده است. اعتراض اولیه به شیر خام ناشی از نگرانی برای سلامت و ایمنی عمومی است.

مانند همۀ غذاها، شیر خام به‌طور بالقوه می‌تواند حاوی باکتری‌های مضر باشد. بیشتر باکتری‌هایی که در غذا یا در محیط با آنها در تماس هستیم، مفید یا حداقل خوش‌خیم هستند. بااین‌حال، آن تعداد کمی از باکتری‌های بیماری‌زا می‌توانند بیماری ایجاد کنند. گاوهای سالم و تغذیه‌شده با علف که توسط کشاورزانی که به طبیعت احترام می‌گذارند، پرورش داده می‌شوند، شیری سالم تولید می‌کنند.

گاوهای پرورش‌یافتۀ صنعتی که با رژیم غذایی غیرطبیعی مبتنی بر غلات تغذیه می‌شوند، نه‌تنها مواد مغذی کمتری در شیر خود تولید می‌کنند، بلکه احتمال تولید شیر آلوده به میکروارگانیسم‌های بالقوه مضر را نیز دارند. علاوه بر این، بسیاری از کشاورزانی که شیر خام می‌فروشند یا برنامه‌های اشتراک گله را اجرا می‌کنند، اغلب شیر خود را برای وجود میکروارگانیسم‌های مضر آزمایش می‌کنند و همچنین شیوه‌هایی بهینه را برای مراقبت از گاوهای خود انجام می‌دهند.